Τα έχεις σκεφτεί…
…τα έχεις νιώσει & τα έχεις ζήσει. Κι είναι εδώ γραμμένα για εσένα. Με την ομάδα του Haveatea να σου αφήνει τις πιο γλυκές αναμνήσεις τους.
Read More Τα έχεις σκεφτεί…Κι όλο μου λείπουν οι άνθρωποι. | Από την Νάσια.
Κοιτάζω τον καθρέφτη. Παρατηρώ το είδωλο μου καθαρά πια. Κι αν δεν αντέχω, κι αν τα μάτια μου θολώνουν, φροντίζω να τα καθαρίζω γρήγορα. Κι ύστερα… Υστέρα βλέπω πάλι καθαρά. Στο λέω αληθινά ποτέ δεν έδειχνα τόσο αδύναμη. Ποτέ δεν ένιωθα μονάχη. Ποτέ δεν ένιωθα στο πλήρες μου..κενή. Και να δεις που ντρέπομαι, ντρέπομαι […]
Read More Κι όλο μου λείπουν οι άνθρωποι. | Από την Νάσια.Εμφανίσου για λίγο στην αρχική μου… | Από την Νάσια.
Για άλλη μια φορά ανατρέχω στη μονή μου διέξοδο. Όση λογική κι αν μου ‘χει απομείνει, διαλέγω εκείνον τον μικρό παραλογισμό μέσα στη μέρα που θα με συνεπάρει. Βλέπεις, έτσι -μπορώ-. Έτσι καταφέρνω να έρχομαι σε επαφή μαζί σου. Να σε κοιτώ με τις ώρες δίχως να μοιάζω τραγική, υπερβολική…παράλογη. Μπορώ να σε […]
Read More Εμφανίσου για λίγο στην αρχική μου… | Από την Νάσια.Σάββατο βράδυ… | Από την Νάσια
Γυρνώ αργά απ’ τη δουλειά, τις υποχρεώσεις, εκείνη τη μικρή βόλτα με το σκύλο μου. Παίρνω αυθόρμητα εκείνη τη φόρα που μου παίρνει μακριά κάθε παράπονο και πέφτω θεαματικά στο κρεβάτι μου. Κοιτώντας το ταβάνι με απόλυτη αφοσίωση, σκέφτομαι τι πρόκειται να κάνω απόψε. Ποιους φίλους θα συναντήσω, ποιον έρωτα θα επισκεφτώ, ποιο πάρτυ θα […]
Read More Σάββατο βράδυ… | Από την ΝάσιαΆγχος & Ταχυπαλμίες. | Από την Ήλις
Οι χτύποι βαράνε στον πιο αγχώδη ρυθμό και εγώ δεν είμαι διατεθειμένη να τους ακολουθήσω στον χορό. Με πιάνει από το χέρι, με τραβάει βίαια και με αναγκάζει να χορέψω μα εγώ αρνούμαι ! Δεν θέλω σου λέω, δεν μου αρέσει αυτό το τραγούδι, φύγε… Με κοιτάει και γελάει ενώ με βλέπει ανήμπορη και γελώντας […]
Read More Άγχος & Ταχυπαλμίες. | Από την ΉλιςΑγγίζοντας ό,τι πιο βαθύ μου.
Άλλο ένα ξημέρωμα με βρίσκει πλάι σου. Για ακόμη ένα βράδυ αφέθηκα στα χέρια σου. Για ακόμη ένα δειλινό αρνήθηκα το μοναχικό και ήσυχο κρεβάτι μου κι ήρθα κοντά σου. Για ακόμη μία νύχτα φρόντισα να επιλέξω την φασαρία στην απόλυτη ησυχία μου που τόσο με κούρασε. Ξάπλωσα πλάι σου. Τα μάτια μου για άλλη […]
Read More Αγγίζοντας ό,τι πιο βαθύ μου.Έγινες ήλιος. | Από τον Κωνσταντίνο
Κοίταξα τον καθρέφτη… Ααααα! Τα χέρια μου χτύπησαν με δύναμη τον τοίχο! 5 μήνες … μισός χρόνος … ίσως και παραπάνω! Και;;; Τι κατάφερες; Απολύτως τίποτα! Κάθε προσπάθεια πήγε χαμένη! Δεν ξέρω και εγώ πόσες ώρες μου πήρε… Όλα άρχισαν όταν σε γνώρισα… Τι μάτια και αυτά; Ένα ζευγάρι μάτια αλλιώτικο… Έβλεπα μια σπίθα […]
Read More Έγινες ήλιος. | Από τον ΚωνσταντίνοΕκείνη η πράσινη κουκκίδα που πλευρίζει το όνομα σου.
Νιώθοντας γελοία στην εικόνα μου, περιμένω σαστισμένη πάνω από ένα κινητό για δυο χνάρια παρουσίας σου…γράφει η Νάσια. Ανοίγω ξανά και ξανά το κινητό μήπως δεν πρόσεξα, μήπως δεν πρόλαβα, μήπως μου ξέφυγε ο νους για λίγο από εσένα. Μήπως δεν είδα πως μου έστειλες. Μήπως αφέθηκα. Μα τι λέω; Πως να φύγει από εσένα […]
Read More Εκείνη η πράσινη κουκκίδα που πλευρίζει το όνομα σου.Πόσο άγχος θα αντέξει η ψυχή σου ακόμα; | Από τη Βίκυ.
…γράφει η Βίκυ. Η κοινωνία μας εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς και εσύ το ξέρεις καλύτερα απ’ όλους. Αγωνίζεσαι κάθε μέρα και παλεύεις μόνη σου να τα βγάλεις πέρα. Μία πολεμίστρια ανάμεσα στους λύκους της εποχής. Θυμάμαι, όταν ήμουνα μικρή σε ζήλευα και ανυπομονούσα να φτάσω στην ηλικία σου και να κάνω τα πράγματα που έκανες […]
Read More Πόσο άγχος θα αντέξει η ψυχή σου ακόμα; | Από τη Βίκυ.Αν ζούσα όπως η γιαγιά μου…
Αν ζούσα όπως η γιαγιά μου, θα ήμουν ένα πολύ διαφορετικό κορίτσι. Αν βίωνα τα χρόνια που βίωσε η γιαγιά μου, αν περπατούσα στα μέρη που περπάτησε, αν ένιωθα ό,τι ένιωθε, δεν θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα. Αν ήμουν η γιαγιά μου, δεν θα ήξερα τι σημαίνουν όλα αυτά που κατακλύζουν το κεφάλι μου […]
Read More Αν ζούσα όπως η γιαγιά μου…Η πρώτη μου φορά.
Η πρώτη μου φορά. Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα. Η πρώτη φορά που ένιωσα την αγάπη, τον έρωτα, το πάθος να διαπερνά τις κλειστές πόρτες του μέσα μου. Το πρώτο ρίγος που με έπιασε στην μορφή του. Το πρώτο του χάδι και άγγιγμα στο κορμί μου. Η πρώτη φορά που αγάπησα. Η πρώτη φορά που […]
Read More Η πρώτη μου φορά.#havea(tea)m™: Γιατί γράφω; Από την Νάσια Καραμπατσάκη.
Όλοι με ρωτούν γιατί γράφω. Πως γράφω και πως νιώθω γι’ αυτά που γράφω. Πως γίνεται η απλή και καθημερινή γυναίκα της διπλανής πόρτας να κρύβει μέσα της έναν κόσμο γεμάτο αποφθέγματα και ιστορίες. Η απάντηση βρίσκεται στην ίδια της τη ζωή. Την ίδια της την ψυχή. Τα άρθρα μου υπογράφουν από ψυχής κι αυτό είναι […]
Read More #havea(tea)m™: Γιατί γράφω; Από την Νάσια Καραμπατσάκη.Με λένε Γιάννη, υποφέρω μα πολεμώ. {Tea να κάνω : STORY NO1}
Με λένε Γιάννη και είμαι 18 χρονών. Δεν μοιράζομαι στιγμές από την προσωπική μου ζωή συνήθως αλλά πιστεύω πως μέσω της σελίδας σας μπορούν να ταυτιστούν κι άλλα άτομα που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Δυστυχώς δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος. Είμαι έφηβος και όπως οι περισσότεροι στην ηλικία μου έτσι κι […]
Read More Με λένε Γιάννη, υποφέρω μα πολεμώ. {Tea να κάνω : STORY NO1}Αγαπημένο μου ημερολόγιο.. | Με λένε Γιάννη.
Σάββατο 19/08/17 Αγαπητό μου ημερολόγιο, Καιρό έχουμε να τα πούμε. Η αλήθεια είναι ότι είχα ξεχάσει την ύπαρξη σου, μην με παρεξηγήσεις. Σε είχα παρατημενο κάπου κάτω από το κρεβάτι. Παρατημενο γιατί πλέον δεν ένιωθα την ανάγκη να μοιραστώ τον πόνο μου μαζί σου. Βλέπεις, για λίγο ένιωσα ότι υπάρχει και κάποιος άλλος εκεί έξω […]
Read More Αγαπημένο μου ημερολόγιο.. | Με λένε Γιάννη.Η νύχτα έχει πολλά πρόσωπα. | Από τη Στέλλα.
Ζόρικη η νύχτα ,ύπουλη. Παράλληλα όμως είναι και όμορφη. Ρίχνει το μαύρο της πέπλο αγκαλιάζοντας απαλά την Γη, τα φώτα της πόλης ανάβουν για να φωτίσουν και το πιο απόμακρο στενό της. Εκείνες οι συγκεκριμένες ώρες, είναι ώρες που κάθε άμυνα σου θα γκρεμιστεί . Το μυαλό σου γεμίζει με σκέψεις και εικόνες. Σκέψεις και […]
Read More Η νύχτα έχει πολλά πρόσωπα. | Από τη Στέλλα.Εσύ που ακούς τα πάντα… | Από την Εβελίνα.
Εκείνοι οι άνθρωποι που αποτελούν συνοδοιπόροι, σύμβουλοι, προστάτες, το πρώτο τηλέφωνημα και στα εύκολα και στα δύσκολα. Που ακούνε τα πάντα, πάντα. Κάθε γέλιο μας, κλάμα, παράπονό μας, ανησυχίες, τα πιο τρελά μας όνειρα. Εκείνοι που μέτρο σύγκρισης δεν υπάρχει, αυτοί που αποτελούν μοναδικότητα, η φωνή που καταφέρνει να μας ηρεμήσει κι ας μη μας […]
Read More Εσύ που ακούς τα πάντα… | Από την Εβελίνα.“Τι θα πει ο κόσμος;” | Θέμης #Teaνακάνω;
Οικογένεια για ‘μένα… Η οικογένεια…. μια τόσο δυνατή λέξη και ένας τόσο δυνατός δεσμός αναπτύσσεται σε δυο-τρεις λεξούλες στα αυτιά του καθενός… όχι όμως στα δικά μου… Εγώ όταν ακούω οικογένεια δεν σκέφτομαι τραπέζια, συγγενείς, χάρες κι ό, τι μπορεί να φανταστεί ένα κοινό παιδί. Αυτό που σκέφτομαι εγώ όταν ακούω οικογένεια είναι μια […]
Read More “Τι θα πει ο κόσμος;” | Θέμης #Teaνακάνω;Τρόπος διαφυγής. | Από την Ήλις.
Δεν μου αρέσουν οι φωτογραφίες.. Σου θυμίζουν πράγματα και σου γυρνάνε αναμνήσεις .. Παρ’ όλα αυτά, Μου αρέσουν κιόλας, Γιατί έχω κάτι να θυμάμαι από παλιές στιγμές Αφότου έχω βάλει τον εαυτό μου να τις σβήνει από το μυαλό .. Πονάει να γυρνάς στο παρελθόν εε..; Τουλάχιστον εγώ έτσι το νιώθω.. Κάθε βήμα πίσω ένα […]
Read More Τρόπος διαφυγής. | Από την Ήλις.Μείναμε δίπλα τους κι ας μην το έμαθαν ποτέ. | Από τη Βίκυ.
Έρχονται και φεύγουν οι άνθρωποι εαυτέ μου. Άνθρωποι περαστικοί, άνθρωποι που έμειναν όσο διαρκεί ένα όνειρο. Άνθρωποι με αισθήματα και στιγμές που είχαν κλείσει προ πολλού το εισητήριο της επιστροφής τους. Κι εσύ τι έκανες; Κάθισες σταθερός να τους βλέπεις να χαράζουν πορεία. Κάθισες άπραγος να τους κοιτάς να φεύγουν όλο και πιο μακριά σου. […]
Read More Μείναμε δίπλα τους κι ας μην το έμαθαν ποτέ. | Από τη Βίκυ.Είμαστε λίγοι εμείς που ερωτευόμαστε ακόμη. | Από την Ιωάννα.
Λίγοι μα ξεχωριστοί. Κάπου έξω από τους σκαρτους ανθρώπους αυτής της κοινωνίας κάποιος θα μας επιλέξει για να μας αγαπήσει. Κάποιος θα καταφέρει δειλά δειλά, αφού φυσικά έχει κοπιάσει για να βρει, εκείνο το κρυφό κι αξιολάτρευτο εαυτό μας, που μόνο να αγαπηθεί μπορεί. Είναι αξιοθαύμαστο να αγαπάμε “δυνατά” στις ημέρες μας. Κανείς δεν έχει […]
Read More Είμαστε λίγοι εμείς που ερωτευόμαστε ακόμη. | Από την Ιωάννα.