Τα έχεις σκεφτεί…
…τα έχεις νιώσει & τα έχεις ζήσει. Κι είναι εδώ γραμμένα για εσένα. Με την ομάδα του Haveatea να σου αφήνει τις πιο γλυκές αναμνήσεις τους.
Read More Τα έχεις σκεφτεί…Κι όλο μου λείπουν οι άνθρωποι. | Από την Νάσια.
Κοιτάζω τον καθρέφτη. Παρατηρώ το είδωλο μου καθαρά πια. Κι αν δεν αντέχω, κι αν τα μάτια μου θολώνουν, φροντίζω να τα καθαρίζω γρήγορα. Κι ύστερα… Υστέρα βλέπω πάλι καθαρά. Στο λέω αληθινά ποτέ δεν έδειχνα τόσο αδύναμη. Ποτέ δεν ένιωθα μονάχη. Ποτέ δεν ένιωθα στο πλήρες μου..κενή. Και να δεις που ντρέπομαι, ντρέπομαι […]
Read More Κι όλο μου λείπουν οι άνθρωποι. | Από την Νάσια.Εμφανίσου για λίγο στην αρχική μου… | Από την Νάσια.
Για άλλη μια φορά ανατρέχω στη μονή μου διέξοδο. Όση λογική κι αν μου ‘χει απομείνει, διαλέγω εκείνον τον μικρό παραλογισμό μέσα στη μέρα που θα με συνεπάρει. Βλέπεις, έτσι -μπορώ-. Έτσι καταφέρνω να έρχομαι σε επαφή μαζί σου. Να σε κοιτώ με τις ώρες δίχως να μοιάζω τραγική, υπερβολική…παράλογη. Μπορώ να σε […]
Read More Εμφανίσου για λίγο στην αρχική μου… | Από την Νάσια.Σάββατο βράδυ… | Από την Νάσια
Γυρνώ αργά απ’ τη δουλειά, τις υποχρεώσεις, εκείνη τη μικρή βόλτα με το σκύλο μου. Παίρνω αυθόρμητα εκείνη τη φόρα που μου παίρνει μακριά κάθε παράπονο και πέφτω θεαματικά στο κρεβάτι μου. Κοιτώντας το ταβάνι με απόλυτη αφοσίωση, σκέφτομαι τι πρόκειται να κάνω απόψε. Ποιους φίλους θα συναντήσω, ποιον έρωτα θα επισκεφτώ, ποιο πάρτυ θα […]
Read More Σάββατο βράδυ… | Από την ΝάσιαΆγχος & Ταχυπαλμίες. | Από την Ήλις
Οι χτύποι βαράνε στον πιο αγχώδη ρυθμό και εγώ δεν είμαι διατεθειμένη να τους ακολουθήσω στον χορό. Με πιάνει από το χέρι, με τραβάει βίαια και με αναγκάζει να χορέψω μα εγώ αρνούμαι ! Δεν θέλω σου λέω, δεν μου αρέσει αυτό το τραγούδι, φύγε… Με κοιτάει και γελάει ενώ με βλέπει ανήμπορη και γελώντας […]
Read More Άγχος & Ταχυπαλμίες. | Από την ΉλιςΑγγίζοντας ό,τι πιο βαθύ μου.
Άλλο ένα ξημέρωμα με βρίσκει πλάι σου. Για ακόμη ένα βράδυ αφέθηκα στα χέρια σου. Για ακόμη ένα δειλινό αρνήθηκα το μοναχικό και ήσυχο κρεβάτι μου κι ήρθα κοντά σου. Για ακόμη μία νύχτα φρόντισα να επιλέξω την φασαρία στην απόλυτη ησυχία μου που τόσο με κούρασε. Ξάπλωσα πλάι σου. Τα μάτια μου για άλλη […]
Read More Αγγίζοντας ό,τι πιο βαθύ μου.Έγινες ήλιος. | Από τον Κωνσταντίνο
Κοίταξα τον καθρέφτη… Ααααα! Τα χέρια μου χτύπησαν με δύναμη τον τοίχο! 5 μήνες … μισός χρόνος … ίσως και παραπάνω! Και;;; Τι κατάφερες; Απολύτως τίποτα! Κάθε προσπάθεια πήγε χαμένη! Δεν ξέρω και εγώ πόσες ώρες μου πήρε… Όλα άρχισαν όταν σε γνώρισα… Τι μάτια και αυτά; Ένα ζευγάρι μάτια αλλιώτικο… Έβλεπα μια σπίθα […]
Read More Έγινες ήλιος. | Από τον ΚωνσταντίνοΕκείνη η πράσινη κουκκίδα που πλευρίζει το όνομα σου.
Νιώθοντας γελοία στην εικόνα μου, περιμένω σαστισμένη πάνω από ένα κινητό για δυο χνάρια παρουσίας σου…γράφει η Νάσια. Ανοίγω ξανά και ξανά το κινητό μήπως δεν πρόσεξα, μήπως δεν πρόλαβα, μήπως μου ξέφυγε ο νους για λίγο από εσένα. Μήπως δεν είδα πως μου έστειλες. Μήπως αφέθηκα. Μα τι λέω; Πως να φύγει από εσένα […]
Read More Εκείνη η πράσινη κουκκίδα που πλευρίζει το όνομα σου.Πόσο άγχος θα αντέξει η ψυχή σου ακόμα; | Από τη Βίκυ.
…γράφει η Βίκυ. Η κοινωνία μας εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς και εσύ το ξέρεις καλύτερα απ’ όλους. Αγωνίζεσαι κάθε μέρα και παλεύεις μόνη σου να τα βγάλεις πέρα. Μία πολεμίστρια ανάμεσα στους λύκους της εποχής. Θυμάμαι, όταν ήμουνα μικρή σε ζήλευα και ανυπομονούσα να φτάσω στην ηλικία σου και να κάνω τα πράγματα που έκανες […]
Read More Πόσο άγχος θα αντέξει η ψυχή σου ακόμα; | Από τη Βίκυ.Αν ζούσα όπως η γιαγιά μου…
Αν ζούσα όπως η γιαγιά μου, θα ήμουν ένα πολύ διαφορετικό κορίτσι. Αν βίωνα τα χρόνια που βίωσε η γιαγιά μου, αν περπατούσα στα μέρη που περπάτησε, αν ένιωθα ό,τι ένιωθε, δεν θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα. Αν ήμουν η γιαγιά μου, δεν θα ήξερα τι σημαίνουν όλα αυτά που κατακλύζουν το κεφάλι μου […]
Read More Αν ζούσα όπως η γιαγιά μου…Η πρώτη μου φορά.
Η πρώτη μου φορά. Η πρώτη φορά που αισθάνθηκα. Η πρώτη φορά που ένιωσα την αγάπη, τον έρωτα, το πάθος να διαπερνά τις κλειστές πόρτες του μέσα μου. Το πρώτο ρίγος που με έπιασε στην μορφή του. Το πρώτο του χάδι και άγγιγμα στο κορμί μου. Η πρώτη φορά που αγάπησα. Η πρώτη φορά που […]
Read More Η πρώτη μου φορά.#havea(tea)m™: Γιατί γράφω; Από την Νάσια Καραμπατσάκη.
Όλοι με ρωτούν γιατί γράφω. Πως γράφω και πως νιώθω γι’ αυτά που γράφω. Πως γίνεται η απλή και καθημερινή γυναίκα της διπλανής πόρτας να κρύβει μέσα της έναν κόσμο γεμάτο αποφθέγματα και ιστορίες. Η απάντηση βρίσκεται στην ίδια της τη ζωή. Την ίδια της την ψυχή. Τα άρθρα μου υπογράφουν από ψυχής κι αυτό είναι […]
Read More #havea(tea)m™: Γιατί γράφω; Από την Νάσια Καραμπατσάκη.Με λένε Γιάννη, υποφέρω μα πολεμώ. {Tea να κάνω : STORY NO1}
Με λένε Γιάννη και είμαι 18 χρονών. Δεν μοιράζομαι στιγμές από την προσωπική μου ζωή συνήθως αλλά πιστεύω πως μέσω της σελίδας σας μπορούν να ταυτιστούν κι άλλα άτομα που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Δυστυχώς δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος. Είμαι έφηβος και όπως οι περισσότεροι στην ηλικία μου έτσι κι […]
Read More Με λένε Γιάννη, υποφέρω μα πολεμώ. {Tea να κάνω : STORY NO1}Είμαστε λίγοι εμείς που ερωτευόμαστε ακόμη. | Από την Ιωάννα.
Λίγοι μα ξεχωριστοί. Κάπου έξω από τους σκαρτους ανθρώπους αυτής της κοινωνίας κάποιος θα μας επιλέξει για να μας αγαπήσει. Κάποιος θα καταφέρει δειλά δειλά, αφού φυσικά έχει κοπιάσει για να βρει, εκείνο το κρυφό κι αξιολάτρευτο εαυτό μας, που μόνο να αγαπηθεί μπορεί. Είναι αξιοθαύμαστο να αγαπάμε “δυνατά” στις ημέρες μας. Κανείς δεν έχει […]
Read More Είμαστε λίγοι εμείς που ερωτευόμαστε ακόμη. | Από την Ιωάννα.Το ταλέντο μου να απωθώ όποιον μ’αγαπά. | Από την Έλενα.
Εικοσιένα χρόνια τώρα & ξέρεις τι έχω καταλάβει? Πως όλοι φεύγουν όταν έχεις την ανάγκη να μείνουν, πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Τι έχεις τα βράδια, όταν ξαπλώνεις; To έχεις σκεφτεί ποτέ; Τον εαυτό σου θα μου πεις.. τον έχεις; Συνήθισες να ξυπνάς στο διπλό κρεβάτι μόνος σου. Έχεις βολευτεί και στην ιδέα πως […]
Read More Το ταλέντο μου να απωθώ όποιον μ’αγαπά. | Από την Έλενα.Τα όνειρα..οι μόνοι φίλοι μου. | Με λένε Γιάννη.
Ένας κύκλος που μικραίνει… Εγώ να μεγαλώνω κι εκείνος να μικραίνει. Τόσο αντιφατική η πραγματικότητα, που με τρομάζει. Το λογικό, αυτό το λογικό που γελώ κάθε φορά που το ξεστομίζω, θα ήταν να γεμίζω με ολοένα και περισσότερους φίλους στα χρόνια που περνούν. Να πλήττω από αγάπη και συντροφιά. Να με κουράζει γλυκά το πολύ […]
Read More Τα όνειρα..οι μόνοι φίλοι μου. | Με λένε Γιάννη.Μια -αρχική- γεμάτη αναμνήσεις. | Από τη Νάσια.
Καταραμένη η αρχική, καταραμένα κι όσα φιλοξενεί απόψε & κάθε απόψε. Την ονομάζουν αρχική, προσδιορίζοντας το ρόλο της. Σου κάνουν φανερό πως άπαξ και την επισκεφθείς, σκοπεύεις να δεις όλα τα νέα των φίλων σου και μη εκεί έξω. Αυτό που δε ξέρουν, γι’ αυτό που γελιούνται, είναι πως εσύ μόνο νέα δεν αντικρίζεις. Όλα […]
Read More Μια -αρχική- γεμάτη αναμνήσεις. | Από τη Νάσια.Η ζωή είναι για τους τολμηρούς. | Από την Κατερίνα.
Στέκομαι εδώ άπραγη, μουδιασμένη,με τα χέρια σταυρωμένα,ψάχνοντας μια αλλη πτυχή του εαυτού μου. Νόμιζα πως θα καταφέρω να νικησω τον δειλό μου εαυτό,πως δε θα αφήσω το φόβο να υπερισχύσει έναντι των Θέλω μου. Ξέχασα Πώς είναι να αφήνεσαι και να απολαμβάνεις τη γλυκιά αίσθηση της τόλμης. Ξέρεις, αυτό το συναίσθημα που έχεις Όταν επιτέλους […]
Read More Η ζωή είναι για τους τολμηρούς. | Από την Κατερίνα.Σε ευχαριστώ. | Από την Εβελίνα.
Σ’ ευχαριστώ. Για τις στιγμές που δεν άντεχα ούτε εγώ η ίδια τον εαυτό μου και εσύ τον αγάπησες. Για τότε που μου σκούπισες τα δάκρυα δίνοντάς μου δύναμη και για χθες που με διαβεβαίωσες πως όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Σ’ ευχαριστώ για τις σφιχτές αγκαλιές, τις αληθινές, που καταφέρνεις να με πάρεις, […]
Read More Σε ευχαριστώ. | Από την Εβελίνα.Ο κόσμος γύρω μου. | Θέμης.
Οι συνήθειες. Δεν υπάρχει φυσιολογικό… μόνο συνηθισμένο…. Οι “συνηθισμένοι“ άνθρωποι και για να είμαι πιο συγκεκριμένος τα “συνηθισμένα“ αγόρια. Αυτό μου έμαθαν από μικρό παιδί. Τα συνηθισμένα αγόρια δεν βάφονται, δεν παίζουν με κούκλες. Δεν “συνηθίζεται” καν να παίζουν με κορίτσια. Ομολογώ πως αυτό πίστευα και μέχρι πριν λίγο καιρό. Πλανευόμουν στον ψεύτικο κόσμο τους δίχως να είμαι αυτό που πραγματικά ζητούσα από τον εαυτό μου. Μια έντονη θέληση… Ώσπου ήρθε η στιγμή που γεννήθηκε μέσα μου […]
Read More Ο κόσμος γύρω μου. | Θέμης.