Γνωρίζεις ανθρώπους, ξένους, άγνωστους. Άγνωστους που γίνονται γνωστοί, γίνονται φίλοι που μπορούν να γίνουν και οικογένεια. Άνθρωποι που έρχονται αναπάντεχα, ξαφνικά αλλά υπάρχουν και οι φορές που ίσως να είναι ήδη εκεί. Άνθρωποι που αγάπησες με την πρώτη μάτια, που ερωτεύτηκες με ένα βλέμμα και το μέλλον σου καθόρισε αν αξίζει μια θέση στην ζωή σου και αργότερα στην καρδιά σου.
Αλλά και άνθρωποι που με ένα βλέμμα σου άδειασαν κάθε συναίσθημα συμπάθειας και ενδιαφέροντος, καλού ή κακού, βιώνουμε και αυτές τις καταστάσεις οι οποίες είναι απόλυτα φυσιολογικό να συμβαίνουν, δεν είναι ανάγκη να ταιριάζουμε με όλους. Άνθρωποι μικροί και μεγάλοι. Άνθρωποι που ποτέ δεν κατάφεραν να σε μαγνητίσουν, να σου κλέψουν ένα βλέμμα αλλά επέμειναν. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που μετανιώνεις που δεν γνώρισες κάποιον, όταν δεν είχες την αυτοπεποίθηση, το κουράγιο, όταν ήσουν ντροπαλός να συστηθείς σε κάποιον.
Ίσως να μην είναι το μοιραίο σου και η κατάληξη της σχέσης σας να είναι η ίδια, αλλά αν προσπαθείς όλα αλλάζουν, ξέρεις ότι έκανες το καθήκον σου και ότι δεν θα το μετανιώσεις στο μέλλον. Να κυνηγάς αυτά που θέλεις, ακόμα και αν είναι μια γνωριμία με κάποιον. Δεν πρέπει ο φόβος, να φρενάρει τις επιθυμίες μας, τα θέλω μας, αυτά που πιστεύουμε εμείς ότι μας ταιριάζουν και ας είναι σαν μια τρύπα στο νερό. Άνθρωποι που θαυμάζουμε, που ζηλεύουμε, που φθονούμε. Είτε αυτοί είναι ένας τυχαίος περαστικός, είτε ένα διάσημο πρόσωπο, είτε κάποιος γνωστός μας. Καθένας θαυμάζει ο, τι τον γεμίζει και φθονεί ο, τι θα ήθελε να είναι. Αλλά ο θαυμασμός σου να είναι υγιής, να έχεις υγιή πρότυπα, να έχεις υψηλούς στόχους και να τους επιτυγχάνεις.
Άνθρωποι, είμαστε οι κυρίαρχοι του πλανήτη, αλλά δυσκολευόμαστε να κυριαρχήσουμε τον εαυτό μας, κάνουμε υποδείξεις τις οποίες εμείς οι ίδιοι δεν τολμούμε να κάνουμε. Είμαστε άνθρωποι, μα πιο παράξενα όντα.
Γράφει η Λυδία Π.
f i n d o u t m o r e f o r Lydia: